W wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2017 r. (sygn. akt XXIII Ga 365/17) wskazano, że: „Czynność wyboru oferty najkorzystniejszej jest ukoronowaniem szeregu czynności i działań lub zaniechań i to ta końcowa czynność w łańcuchu decyzyjnym podlega odwołaniu. W świetle wykładni celowościowej nie ma znaczenia, jaki element procesu decyzyjnego był wadliwy. (…) Na gruncie prawa zamówień publicznych nie można bowiem wybrać oferty i zawrzeć umowy z wykonawcą, który nie spełnia wymogów podmiotowych i przedmiotowych przewidzianych dla danego zamówienia. (…) W ocenie Sądu Okręgowego, dokonując wykładni art. 180 ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy Pzp, zaskarżeniu odwołaniem w postępowaniach przed Krajową Izbą Odwoławczą podlegają wszystkie zachowania zamawiającego w ramach badania i oceny ofert prowadzące do wadliwego, niezgodnego z przepisami prawa – ustawy Pzp wyboru najkorzystniejszej oferty (…)”.
Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 21 grudnia 2016 r. (sygn. akt IX Ga 502/16), gdzie wskazano, że: „W konkluzji zarówno wykładnia językowa jak i celowościowa analizowanego przepisu nie daje podstaw do wartościowania i oceny podstaw do wyboru oferty najkorzystniejszej. Może u podstaw takiej decyzji leżeć każde zdarzenie niezgodne z prawem a odwołanie takie jest dopuszczalne. (…) uzależniając dopuszczalność odwołania tylko od określonych przyczyn tego wadliwego wyboru, czego nie można uzasadnić w żaden sposób w świetle wykładni językowej analizowanego przepisu. Zawężało by to znacząco kognicję organu odwoławczego, pozbawiałoby ochrony prawnej i kontroli przez uczestników przetargu”.
Trzeba zatem koniecznie dodać, że powyższy wyrok ma odniesienie również do zakresu zaskarżenia w drodze środków ochrony prawnej w postępowaniach poniżej progów unijnych, bowiem sąd wskazał, że zaskarżeniu odwołaniem w postępowaniach przed Izbą podlegają wszystkie zachowania zamawiającego w ramach badania i oceny ofert.
Argumentacja prezentowana w orzecznictwie sądów okręgowych została potwierdzona przez Sąd Najwyższy. W dniu 17 listopada 2017 r. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego w sprawach III CZP 56/17 oraz III CZP 58/17, podjął dwie jednobrzmiące uchwały o następującej treści: „Zarzuty odwołania od wyboru najkorzystniejszej oferty, o którym mowa w art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.), mogą obejmować także zaniechanie wykluczenia wykonawcy, który złożył ofertę wybraną przez zamawiającego, lub zaniechanie odrzucenia oferty, która powinna podlegać odrzuceniu.” Orzecznictwo sądowe zatem przychyliło się do tzw. szerokiego ujęcia przesłanki zaskarżenia ujętej w treści art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp.