Krajowa Izba Odwoławcza, coraz częściej w orzeczeniach przypomina o podwyższonym mierniku staranności (art. 14 ustawy Pzp w zw. z art. 355 § 2 k.c.), jaki obowiązuje wykonawcę ubiegającego się o zamówienie publiczne. To właśnie wykonawca przed złożeniem oferty ma obowiązek sprawdzić absolutnie wszystkie dokumenty jakie przedkłada do oferty, w tym i takie które pochodzą od producenta, na okoliczność czy ich treść nie wprowadza zamawiającego w błąd. Izba zwraca każdorazowo wskazuje na zawodowy charakter wykonywanej działalności wykonawcy, który przystępując do przetargu musi mieć pewność co do treści oświadczeń składanych w ofercie i konsekwencje jakie wywołują one w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.
Dla przyznania punktów ofercie wykonawcy i dla rozliczania zamówienia znaczenie mają zasady i sposób określone przez zamawiającego w dokumentacji postępowania, a nie dotychczasowa praktyka w tym zakresie. Nie oznacza to jednak, że wykonawcy i zamawiający jako uczestnicy rynku zamówień publicznych nie są związani przepisami powszechnie obowiązującym w zakresie minimalnego wynagrodzenia pracowników. Izba nie podzieliła zatem stanowiska odwołujących, że czas pracy przy realizacji robót wynikający z KNNR-u, jest nieadekwatny gdyż KNNR-y powstały w latach 80-tych, kiedy efektywność pracy była znacznie mniejsza, i że dzisiaj prace te są wykonywane znacznie szybciej.
W praktyce wykonawcy stawiają w odwołaniach kilka a nawet kilkanaście różnych zarzutów o różnym ciężarze gatunkowym i stopniu zasadności, zwłaszcza w przypadku kwestionowania opisu przedmiotu zamówienia. Odwołania te są niezmiernie trudne z punktu widzenia wykonawcy, gdyż często zamawiający nawet drobne wymagania ponoszą do rangi niezbędnych i tak tez kształtuje się dotychczasowe orzecznictwo. Z punktu widzenia finansów wykonawcy formułującego więcej niż jeden zarzut istotne jest zawsze, aby przynajmniej jeden z postawionych zarzutów został uwzględniony przez Krajową Izbę Odwoławczą. W takim wypadku Izba uwzględniała odwołanie oraz obciążała zamawiającego (względnie przystępującego, który wniósł sprzeciw wobec uwzględnienia odwołania przez zamawiającego) całością kosztów postępowania odwoławczego, w tym przede wszystkim nakładała na niego obowiązek zwrotu uiszczonego przez wykonawcę wpisu oraz kosztów zastępstwa procesowego przed KIO. Ta utrwalona praktyka KIO czasami nieoczekiwanie się zmienia i w wielu przypadkach w sytuacji uwzględnienia odwołania w części, można się spotkać z rozstrzygnięciem dotyczącym kosztów postępowania polegającym na stosunkowym ich rozdzieleniu pomiędzy odwołującego się a zamawiającego, w praktyce – na zasądzeniu na rzecz odwołującego określonej kwoty stanowiącej częściowy zwrot kosztów postępowania odwoławczego, co oznacza fory dla zamawiającego, któremu udowodniono częściowe ustawienie przetargu, dlatego też trudno z takim rozstrzygnięciem się pogodzić.
Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wyklucza się wykonawcę, który w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił informacje wprowadzające w błąd zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Stanowczość brzmienia tego przepisu powoduje, że zamawiający obowiązany jest zawsze wykluczyć wykonawcę w przypadku, gdy ten spowodował zdarzenie, o którym mowa w ww. przepisie.
Ustawodawca nie zdefiniował co należy rozumieć pod definicją „przedsiębiorstwa społecznego”, nie zdefiniował też co oznacza, że działalność wykonawcy obejmuje integrację określonej grupy osób, a równocześnie wskazuje na postawienie wymogu minimalnego zatrudnienia takich osób, Wykonawca ubiegający się o zamówienie publiczne musi mieć pewność swojej sytuacji, dlatego tym problemem po raz kolejny zajęła się Krajowa Izba Odwoławcza.
Zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 ustawy Pzp jeżeli wykonawca nie złożył oświadczenia, o którym mowa w art. 25a ust. 1, oświadczeń lub dokumentów potwierdzających okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1, lub innych dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia postępowania, oświadczenia lub dokumenty są niekompletne, zawierają błędy lub budzą wskazane przez zamawiającego wątpliwości, zamawiający wzywa do ich złożenia, uzupełnienia lub poprawienia lub do udzielania wyjaśnień w terminie przez siebie wskazanym, chyba że mimo ich złożenia, uzupełnienia lub poprawienia lub udzielenia wyjaśnień oferta wykonawcy podlega odrzuceniu albo konieczne byłoby unieważnienie postępowania. Zarówno treść ustawy jak i dotychczasowe orzecznictwo potwierdzały, że możliwe jest uzupełnienie oferty o dokumenty, które nie zostały pierwotnie złożone wraz ofertą.
Jeżeli wykonawca zaoferował rozwiązanie równoważne, to wyjaśnienia w trybie art. 87 ust. 1 ustawy Pzp nie mogą służyć skonkretyzowaniu tego co jest przedmiotem oferty. To tylko w ofercie wykonawca wszelkimi możliwymi środkami dowodowymi musi przedstawić jasne, precyzyjne i niepowodujące żadnych wątpliwości stanowisko, które u zamawiającego winno wywołać skutek w postaci niepowodującej żadnych wątpliwości pewności, co do prawidłowości złożonej oferty, w tym jej zgodności ze specyfikacją istotnych warunków zamówienia i prawidłowego skonfigurowania przedmiotu oferty równoważnej.
Wprowadzone do ustawy Prawo zamówień publicznych (Pzp) przepisy wzmacniające stosowanie klauzul społecznych i przestrzeganie prawa pracy w ramach zamówień publicznych były w ostatnim czasie przedmiotem publicznej dyskusji. Jej uczestnicy wskazywali, iż obowiązujące przepisy rodzą po stronie zamawiających problemy z weryfikowaniem zatrudniania przez wykonawców pracowników na umowę o pracę.
Krajowa Izba Odwoławcza często w swoich stanowiskach przypomina, że od wykonawcy ubiegającego się o udzielenie zamówienia, jako podmiotu profesjonalnie prowadzącego działalność gospodarczą, można i należy wymagać określonego poziomu staranności.
Uprzejmie informujemy, że Prezes UZP dążąc do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów o zamówieniach, w dniu 13 kwietnia 2017 r. Prezes UZP wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 3 stycznia 2017 r. (sygn. akt: XII Ga 837/16) oddalającego skargę Prezesa Urzędu na postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej o odrzuceniu odwołania wniesionego w oparciu o przesłankę wyboru najkorzystniejszej oferty w postępowaniu poniżej progów unijnych. Prezes UZP skorzystał z tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia celem usunięcia wątpliwości interpretacyjnych związanych z wykładnią pojęcia „wybór najkorzystniejszej oferty” użytego w art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp.