Od 01.01.2020 r. wchodzi w życie nowa ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (w zasadzie jest to nowy tytuł ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych). Ale zmiany tej ustawy moim zdaniem są rewolucyjne – m.in. przewidują:
- rozróżnienie maksymalnych terminów płatności w zależności od tego jaki podmiot będzie występował w charakterze strony,
- możliwość odstąpienia lub wypowiedzenia umowy przez wierzyciela w określonych sytuacjach dotyczących określenia terminu zapłaty z naruszeniem ustawy,
- rozróżnienie odsetek w zależności od rodzaju podmiotu, który jest dłużnikiem,
- zmiany w zakresie wysokości rekompensaty przysługującej wierzycielowi („widełki”),
- przed zmianami wprowadzonymi ustawą zmieniającą kryteria oceny, czy postanowienia umowne są rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela, uwzględniały wszystkie okoliczności sprawy; powyższy katalog został uznany przez ustawodawcę za zbyt ogólny oraz wymagający doprecyzowania poprzez wskazanie najbardziej typowych okoliczności, w których wydłużenie terminu płatności jest szczególnie niezasadne i może zostać uznane za rażąco nieuczciwe,
- nowe przepisy nakładają na przedsiębiorców obowiązek przekazywania corocznego sprawozdania ministrowi właściwemu do spraw gospodarki o stosowanych terminach zapłaty w transakcjach – w myśl przepisów ustawy, pierwsze sprawozdania mają zostać sporządzone za rok 2020 do 31 stycznia 2021 roku,
- nowe przepisy wprowadzają postanowienia zakazujące nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych przez podmioty, o których mowa w art. 2, niebędące podmiotami publicznymi, wprowadzają ustawową definicję „nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych”, wprowadzają postępowanie w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych, które ma prowadzić Prezes UOKiK.
Do transakcji handlowych zawartych przed dniem 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają znaleźć przepisy dotychczasowe.