Konstytucja Biznesu jedynie powiela zasady z innych obowiązujących aktów



16.01.2018

Projektowany art. 8 w brzmieniu: Przedsiębiorca może podejmować wszelkie działania, z wyjątkiem tych, których zakazują przepisy prawa. Przedsiębiorca może być obowiązany do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa.

Tyle że w art. 7 Konstytucji RP wyraźnie napisano, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Zatem organy władzy publicznej nie mogą ukarać przedsiębiorcy jeśli działa on w ramach prawa, które nie zakazuje takiego działania, gdyż wówczas wykraczają poza dozwolone prawa i przyzwolenia.

 

Projektowany art. 9 w brzmieniu: Przedsiębiorca jest obowiązany wykonywać działalność gospodarczą zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów innych przedsiębiorców i konsumentów, a także poszanowania oraz ochrony praw i wolności człowieka.

W obowiązującej od wielu lat ustawie o swobodzie działalności gospodarczej uregulowano w art. 17, iż przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów konsumentów.

 

Projektowany art. 10 w brzmieniu: 1. Organ kieruje się w swoich działaniach zasadą zaufania do przedsiębiorcy, zakładając, że działa on zgodnie z prawem, uczciwie oraz z poszanowaniem dobrych obyczajów.

  1. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w tym zakresie pozostają niedające się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, organ rozstrzyga je na korzyść przedsiębiorcy.

Odpowiedni przepis znajdziemy w kodeksie postępowania administracyjnego: Art. 81a § 1 stanowi: Jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, a w tym zakresie pozostają niedające się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony.

 

Projektowany art. 11 w brzmieniu: 1. Jeżeli przedmiotem postępowania przed organem jest nałożenie na przedsiębiorcę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść przedsiębiorcy, chyba że sprzeciwiają się temu sporne interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.

  1. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeśli wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku publicznego.

Zasada ta również znajduje odzwierciedlenie w art. 81a kodeksu postępowania administracyjnego: § 1. Jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, a w tym zakresie pozostają niedające się usunąć wątpliwości co do stanu faktycznego, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony.

  • 2. Przepisu § 1 nie stosuje się:

1)  jeżeli w sprawie uczestniczą strony o spornych interesach lub wynik postępowania ma bezpośredni wpływ na interesy osób trzecich;

2)  jeżeli przepisy odrębne wymagają od strony wykazania określonych faktów;

3)  jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny, w tym istotne interesy państwa, a w szczególności jego bezpieczeństwa, obronności lub porządku publicznego;

4)  w sprawach osobowych funkcjonariuszy oraz żołnierzy zawodowych.

 

Projektowany art. 12 w brzmieniu: Organ prowadzi postępowanie w sposób budzący zaufanie przedsiębiorców do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.

Bliźniaczą regulację odnajdziemy w art. 8 kodeksu postępowania administracyjnego:

  • 1. Organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.

 

Projektowany art. 11 w brzmieniu: Organ bez uzasadnionej przyczyny nie odstępuje od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym.

To samo jest już zapisane Art. 8 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego: Organy administracji publicznej bez uzasadnionej przyczyny nie odstępują od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym.

 

Jeżeli więc ww. zasady ogólne mają poprawić funkcjonowanie przedsiębiorców, czy zwiększyć w śród nich pewności prawa i bezpieczeństwo prawne w prowadzonej działalności gospodarczej, to powstaje retoryczne pytanie jak ma się to dokonać, skoro do tej pory przy podobnych rozwiązaniach administracja publiczna chodziła swoimi ścieżkami? Nawet jeśli w projekcie zasady opisano nieco tylko innym językiem, to duch ich jest taki sam jak zasad które już dziś wiążą administrację publiczną. Zatem bez zmiany w zakresie w obszarze realnej odpowiedzialności funkcjonariuszy publicznych za naruszenie prawa, nielogiczne jest przypuszczenie, iż wzruszy urzędników górnolotne uzasadnienie projektu ustawy, które nie stanowi źródła prawa i w codziennej pracy nikt do niego nie zagląda. 13. Funkcjonariusze publiczni ponoszą odpowiedzialność za naruszenie prawa spowodowane ich działaniem lub zaniechaniem na zasadach określonych w odrębnych przepisach.