Obowiązek starannego i bezstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności w postępowaniu jest wywodzony z art. 7 ust. 1 i 2 Pzp. Postępowanie musi on prowadzić przy zachowaniu największej możliwej staranności w celu rozwiania wszelkich ewentualnych wątpliwości. Działanie takie nie stoi w sprzeczności z czynnością uwzględnienia odwołania. Choć niewątpliwie Zamawiający związany jest żądaniami odwołania, które uwzględnia, to w celu wykonania tych żądań może korzystać z procedur i przepisów Pzp wykonanie tych żądań poprzedzających, zwłaszcza że za zasadę o charakterze nadrzędnym należy uznać prowadzenie postępowania w zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawa.
Z powyższym wiąże się kwestia momentu zakończenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, która stanowiła przedmiot rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego, który w uchwale z dnia 17 grudnia 2010 r. (sygn, III CZP 103/10), stwierdził, iż „(…) postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na gruncie ustawy Pzp, zgodnie z treścią art. 2 ust. 7a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 29 stycznia 2010 r. (…), da się zdefiniować jako ciąg czynności faktycznych i prawnych rozpoczynający się z chwilą ogłoszenia o zamówieniu przesiania zaproszenia do składania ofert albo przesłania zaproszenia do negocjacji w celu dokonania wyboru oferty wykonawcy. Przepis nie określa chwili zakończenia tego postępowania, ale treść ustawy nie pozostawia wątpliwości, że postępowanie to kończy się z chwilą zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego (…). Należy więc podkreślić, że uwzględnienie zarzutów odwołania nie może prowadzić do wykonania następnie czynności niezgodnych z przepisami Pzp, gdyż ważna jest legalność postępowania, e tę ocenia się na moment zakończenia procedury. Z tego też powodu dopuszczalne jest aby przy ponownym badaniu wniosków czy ofert, zamawiający postąpił niezgodnie z żądaniem zawarty w uwzględnionym poprzednio odwołaniu, bowiem zamawiający każdorazowo winien kierować się zasadą udzielenia zamówienia wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy Pzp, co jednoznacznie wynika z art. 7 ust. 3 pzp.
Jednocześnie dostrzeżenia wymaga, że przepis art. 186 ust. 2 zd. 2ustawy Pzp sam w sobie nie jest podstawą do uwzględnienia odwołania, ale daje podstawę do ewentualnego ponownego podnoszenia tego samego zarzutu, celem jego rozpoznania na rozprawie. Izba nie ma możliwości badania, czy uwzględnienie zarzutów odwołania w całości jest niezgodne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierza do obejścia prawa. Uwzględnienie w całości zarzutów przez zamawiającego wiąże Izbę, niezależnie od treści zarzutów odwołania, które nie są w ogóle przecież badane przy umorzeniu postępowania odwoławczego. A zatem nawet samo naruszenie przez zamawiającego w toku prowadzonego postępowania art. 186 ust. 2 pzp nie przesądza zatem o zasadności kolejnego odwołania, lecz o konieczności rozpoznania zarzutów podniesionych w kolejnym odwołaniu.
Jeśli jednak po raz kolejny podjęte w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego czynności zamawiającego są sprzeczne z żądaniem zawartym w uwzględnionym odwołaniu, wykonawca pierwotnie składający odwołanie posiada uprawienie do zaskarżenia tych czynności i ich weryfikacji przez Izbę w ramach kolejnego postępowania odwoławczego. Innymi słowy wykonawca ma prawo wnieść odwołanie od powtórzonej czynności, powołując się na te same okoliczności, które legły u podstaw uwzględnionych wcześniej zarzutów, a Izba w nowym postępowaniu odwoławczym oceni merytoryczną zasadność zarzutów takiego odwołania. I co należy podkreślić, w takich okolicznościach nowe odwołanie nie może podlegać odrzuceniu.
Szczególnego zauważenia jednak wymaga, iż wykonawca składając ponowne odwołanie musi wykazać, nie tylko iż działanie zamawiającego jest sprzeczne z ustawą Pzp lub narusza inne przepisy, ale także zasadności żądań odwołania, a nie jedynie wskazywanie na nowe czynności jako sprzecznie z uznanymi wcześniej zarzutami.