Nadal w projektach umów podnoszone są próby wprowadzenia bezprawnych rozwiązań do umowy o zamówienie publiczne uzależniających rozpoczęcie biegu okresu rękojmi za wady i gwarancji jakości od daty bezusterkowego odbioru robót budowlanych. Jest to niezwykle doniosły problem, bowiem przy złej wierze inwestorów, w praktyce oznacza, że okresy te nie rozpoczynają swojego biegu z uwagi na wadę bądź usterkę nieistotną.
Niezgodność treści oferty z warunkami zamówienia stanowi jedną z podstaw jej odrzucenia (art. 226 ust. 1 pkt 5 Pzp). Jak rozumieć ową zgodność czy niezgodność treści oferty z warunkami zamówienia i w jaki sposób ją badać i następnie kwalifikować prawnie. Odpowiedzi szukać należy przede wszystkim w Kodeksie cywilnym oraz doktrynie prawa cywilnego i judykaturze, ponieważ Prawo zamówień publicznych nie definiuje nam podstawowych pojęć, które znajdą tu zastosowanie.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C‑54/21 potępił praktyki polskich zamawiających, polegające na: (a) ustanawianiu koncepcyjnych kryteriów jakościowych, (typu opracowanie metodologii czy planu działania), bez równoczesnego opisania zasad przyznawania punktów w sposób, który z góry umożliwi wskazanie, jaka koncepcja w jaki sposób będzie punktowana (np. co wykonawca ma zaoferować, aby uzyskać maksymalną ilość punktów), oraz (b) utrzymywaniu w poufności tajemnicy przedsiębiorstwa punktowanych opracowań koncepcyjnych, bez równoczesnego przekazywania jawnego streszczenia poufnej treści, co uniemożliwia kwestionowanie w KIO legalności przyznawanych punktów.
Zgodnie z art. 134 ust. 1 pkt 20 ustawy Prawo zamówień publicznych (dalej „Pzp”), specyfikacja warunków zamówienia zawiera projektowane postanowienia umowy w sprawie zamówienia publicznego, które zostaną wprowadzone do umowy w sprawie zamówienia publicznego. Kluczowym jednak dla problemu waloryzacji jest art. 8 ust. 1 Pzp, zgodnie z którym do czynności podejmowanych przez zamawiającego, wykonawców oraz uczestników konkursu w postępowaniu o udzielenie zamówienia i konkursie oraz do umów w sprawach zamówień publicznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz.1740 i 2320), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
Zasada proporcjonalności obowiązuje zamawiającego na każdym etapie postępowania. Przede wszystkim kojarzona jest z warunkami udziału w postępowaniu. Co to oznacza, że warunek udziału w postępowaniu ma być proporcjonalny?
Kto konkretnie w postępowaniu odwoławczym winien wykazać prawdziwość swoich twierdzeń? Odpowiedź na to pytanie wynika z zasady rozkładu ciężaru dowodu. W niniejszym artykule przedstawiono najważniejsze wnioski dotyczące tej zasady, płynące z niedawnego wyroku Sądu Zamówień Publicznych.
Uwzględnienie przez zamawiającego w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu – czy zawsze zamawiający musi wykonać, powtórzyć lub unieważnić czynności zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu?
Stosownie do przepisu art. 522 ust. 1 ustawy Pzp w przypadku uwzględnienia przez zamawiającego w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu, Izba może umorzyć postępowanie odwoławcze na posiedzeniu niejawnym bez obecności stron oraz uczestników postępowania odwoławczego, którzy przystąpili do postępowania po stronie wykonawcy, pod warunkiem, że w postępowaniu odwoławczym po stronie zamawiającego nie przystąpił w terminie żaden wykonawca. W takim przypadku zamawiający wykonuje, powtarza lub unieważnia czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia, zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu. Analogiczny skutek dla zamawiającego został przewidziany w sytuacjach opisanych w art. 522 ust. 2 – 4 ustawy Pzp. Co to oznacza w praktyce? W artykule poświęconym tej tematyce przyjrzymy się bliżej kwestii konieczności wykonania przez zamawiającego żądań sformułowanych w treści odwołania.
Mecenas Dariusz Ziembiński reprezentował przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej konsorcjum: ANTEA POLSKA S.A., Pectore-Eco Sp. z o.o., Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy, w sporze przeciwko Zamawiającemu: Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie – Sprawa C-54/2. TSUE ogłosił wyrok w odpowiedzi na pytania prejudycjalne zadane przez Krajową Izbę Odwoławczą. Poniższe opracowanie zawiera wnioski płynące z orzeczenia TSUE.
Mecenas Dariusz Ziembiński reprezentował przed Trybunałem Sprawiedliwości Klienta, w sporze przeciwko Zamawiającemu. Postępowanie zostało wszczęte na skutek wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego przez Krajową Izbę Odwoławczą w przedmiocie polskiej praktyki nadużywania przez wykonawców instytucji zastrzegania informacji składanych w przetargu, jako skutecznie objętych tajemnicą przedsiębiorstwa.