Tematem przewodnim wystąpienia były problemy związane z pełną transpozycją dyrektywy unijnej. Prelegent przedstawił kwestie związane m.in. z JEDZ, środkami ochrony prawnej oraz zastrzegania informacji jako tajemnicy przedsiębiorstwa, w kontekście realnych problemów, jakie te zagadnienia wywołują zarówno po stronie zamawiających jak i wykonawców.
Ponadto zwrócił uwagę na konieczność preferowania MŚP w procedurach o zamówienie publiczne i o problemie podwykonawców po wprowadzeniu zmian w procedurze przetargowej.
W kontekście problemów MŚP, zwrócił uwagę na problemy związane z procedurą odwoławczą i skargową w naszym systemie zamówień publicznych. Wskazał przy tym na od lat zidentyfikowane, a nie rozwiązane problemy:
• Brak merytorycznego stanowiska w odniesieniu do postawionych zarzutów;
• Zakres zaskarżalności w postępowaniach podprogowych;
• Akceptowanie działań zamawiających w okresie pomiędzy złożeniem odwołania a rozprawą przed Krajową Izbą Odwoławczą, zwłaszcza co do zmian w SIWZ;
• Brak możliwości unieważnienia postępowania w innych przypadkach niż wskazane w PZP, co przeczy temu, że można udzielić zamówienia tylko i wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z prawem;
• Brak monitoringu postępowań, w których sformułowano zarzut preferowania danego wykonawcy lub wyrobu, w konsekwencji brak realnej odpowiedzialności Zamawiającego;
• Brak realnego zwalczania zjawiska składania przez wykonawcę nieprawdziwych informacji, w konsekwencji funkcjonariusze publiczni czują się z tego obowiązku zwolnieni;
• Brak możliwości zarzucenia zamawiającemu zmowy przetargowej z wykonawcą;
• Obciążanie uczestnika postępowania odwoławczego kosztami postępowania za błędy innego wykonawcy (sytuacja, w której kilku wykonawców wnosi sprzeciw od uwzględnienia tego samego odwołania);
• Wysokość wpisu od odwołania i od skargi na orzeczenie KIO blokuje dochodzenie doprowadzenia postępowania do zgodności z prawem;
• Obciążanie wykonawców kosztami postępowania skargowego w sytuacji, gdy Zamawiający zwolniony jest z opłaty (i skargi UZP).
Wreszcie podkreślił, iż UZP i KIO corocznie decyduje o wartościach 116,3 mld zł (2015), czy 133,2 mld zł. (2014). Zatem instytucje te powinny otrzymywać większe środki finansowe na swoje funkcjonowanie aby jeszcze bardziej efektywnie sprawować kontrolę nad udzielaniem zamówień zgodnie z prawem.